Ανακοίνωση της δημοτικής πρωτοβουλίας “Στάση Βύρωνα” για την οικονομική κατάσταση του Δήμου και την επικείμενη επιτήρησή του.
Ο Δήμος Βύρωνα στο “κόκκινο”
Θα αφήσουμε το δημοτικό Μνημόνιο να αφανίσει τις κοινωνικές δαπάνες για να μας “σώσει” από τη χρεοκοπία;Την Πέμπτη 5 Μαΐου 2011 ο Υπουργός Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης ανακοίνωσε τη λίστα με τους 58 δήμους της χώρας, οι οποίοι θα πρέπει να μπουν σε πρόγραμμα εξυγίανσης-επιτήρησης, υπό όρους που θυμίζουν δημοτικό Μνημόνιο. Στους Δήμους αυτούς βρίσκεται και ο Δήμος Βύρωνα, στην κατηγορία μάλιστα των “κόκκινων”. “Κόκκινοι”, στη γλώσσα του υπουργείου, χαρακτηρίζονται οι δήμοι με χρέη άνω του 150% σε σχέση με τα ετήσια έσοδά τους.
Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι ο αντιδημοκρατικός και φοροεισπρακτικός Καλλικράτης, που προέβλεπε το Μνημόνιο και επέβαλε η κυβέρνηση, ήταν μόνο το πρώτο βήμα, προκειμένου οι δήμοι (δηλαδή οι εργαζόμενοι και οι τοπικές κοινωνίες) να παραδοθούν στο έλεος των κερδοσκοπικών διαθέσεων της αγοράς, που θα κληθεί να καλύψει την απουσία τους κράτους από κρίσιμους τομείς .
Η κυβέρνηση αρνείται να εξηγήσει πώς οι δήμοι, και μαζί ο Δήμος Βύρωνα, αφέθηκαν να υπερχρεωθούν, ώστε σήμερα να αδυνατούν να καλύψουν βασικές λειτουργικές ανάγκες (αποκομιδή απορριμάτων, ΚΑΠΗ κ.ά). Υποδεικνύει όμως τη συνταγή για να “θεραπεύσει” τις δικές της αμαρτίες -μια συνταγή ήδη αποτυχημένη και επικίνδυνη, τόσο για την ποιότητα ζωής, όσο και για την ίδια τη ζωή των δημοτών, εκεί όπου οι δήμοι αδυνατούν να καλύψουν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας.
Κι όμως, οι αμαρτίες του κράτους, στις οποίες αναφερόμαστε, είναι κραυγαλέες. Μόνο για το 2010, η τακτική επιχορήγηση ήρθε μειωμένη στο Δήμο Βύρωνα κατά 2.458.610,95 ευρώ σε σχέση με το 2009. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν, τόσο η δραστική μείωση των επιχορηγήσεων επενδυτικών προγραμμάτων (ΣΑΤΑ, Θησέας κλπ), όσο και η μείωση των ΚΑΠ, με αποτέλεσμα ο Δήμος Βύρωνα να παρέχει υπηρεσίες σε 135.000 και πλέον κατοίκους και να επιχορηγείται από το κράτος και τους ΚΑΠ μόλις για τους 61.000.
Βλέπουμε να επαναλαμβάνεται η ίδια συνταγή που, εδώ και ένα χρόνο, που οδηγεί την ελληνική κοινωνία στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή: το κράτος αρνείται να καλύψει τις βασικές υποχρεώσεις και να επιβάλει φόρους στα ανώτερα εισοδήματα, οδηγεί λοιπόν στο δανεισμό και, στη συνέχεια, “ανακαλύπτει” ως μόνη λύση στην υπερχρέωση την περικοπή ακόμα περισσότερων πόρων από τους ήδη λιγοστούς για τις δημόσιες υπηρεσίες. Πρόκειται για την απόλυτη συνταγή καταστροφής, που χτες οδήγησε στην κρίση και σήμερα οδηγεί στη φτώχεια εκατομμύρια ανθρώπους.
Όμως, ενώ οι ευθύνες του κράτους και της εκάστοτε διοίκησης είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού, είναι προφανές ότι η διοίκηση Χαρδαλιά έχει σοβαρό μερίδιο σε αυτές: τόσο για ό,τι έγινε, όσο και για ό,τι η κυβέρνηση επιβάλλει να γίνει. Ο δήμαρχος, αντιγράφοντας τη λογική της κυβέρνησης, ρίχνει το φταίξιμο σε προηγούμενες διοικήσεις. Ενώ όμως ευθύνη υπάρχει πράγματι και σε αυτές, πώς εξηγείται ότι ο Βύρωνας είναι στο “κόκκινο”, ενώ γειτονικοί δήμοι είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση; Είναι δυνατό, έπειτα από τόσα χρόνια που ο ίδιος βρίσκεται στο “τιμόνι” του Δήμου, για όλη αυτή την κακοδιαχείριση να ευθύνονται …οι προηγούμενοι; Και το χειρότερο: είναι δυνατό ο ίδιος να καταγγέλλει ως αδιέξοδη την πολιτική της κυβέρνησης, και την ίδια στιγμή να αποδέχεται την υπαγωγή του Δήμου σε επιτήρηση μνημονιακού τύπου, όπως ο ίδιος παραδέχεται; Για πόσο άραγε, ένας και μοναδικός άρχοντας θα διαχειρίζεται τις τύχες μιας ολόκληρης τοπικής κοινωνίας μόνος του, χωρίς ποτέ να προσφεύγει στη γνώμη της για όσα την αφορούν;
Η Δημοτική Πρωτοβουλία Στάση Βύρωνα απορρίπτει κατηγορηματικά το δημοτικό Μνημόνιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση και αποδέχονται η Δημοτική Αρχή και ο κ. Χαρδαλιάς. Είναι αδιανόητο για το Βύρωνα ο δήμαρχός του να θεωρεί “αυτονόητα” όσα προβλέπονται από τις εξαγγελίες του Υπουργού, δηλαδή τον περιορισμό των προσλήψεων, την “αξιοποίηση” δημόσιας περιουσίας και τη μείωση λειτουργικών δαπανών. Δεν μπορεί η αποτυχία να αντιμετωπίζεται με την ίδια συνταγή που την προκάλεσε. Ταυτόχρονα απαιτεί από την Δημοτική Αρχή απόλυτη διαφάνεια και ολοκληρωμένη παρουσίαση της εικόνας των οικονομικών του Δήμου.
Η κατάσταση κάνει επιτακτική την κινητοποίηση των πολιτών και των φορέων του Δήμου, ώστε να μην επιτρέψουμε να χρησιμοποιηθεί το χρέος ως πρόσχημα για την επιδείνωση της ζωής μας, να εμποδίσουμε την ιδιωτικοποίηση των πάντων και να αποκρούσουμε την υπερφορολόγηση των πιο φτωχών. Η επιτακτική διεκδίκηση των οφειλόμενων από το κράτος δεν μπορεί να συμβαδίζει με την αποδοχή της στρατηγικής της κυβέρνησης για δήμο-επιχείρηση. Αντίθετα, πρέπει:
- να διασφαλιστεί από κράτος και Δημοτική Αρχή η λειτουργία των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου, χωρίς καμιά απόλυση ή μείωση μισθών, και μάλιστα εν μέσω κρίσης
- να τεθεί άμεσα το ζήτημα ενός διαφορετικού μοντέλου διοίκησης, διαφανούς και μη δημαρχοκεντρικού, που θα εφαρμόζει τη διαδικασία του Συμμετοχικού Προϋπολογισμού, ιεραρχώντας ανάγκες και έργα και αποδίδοντας στην τοπική κοινωνία λογοδοσία για τα οικονομικά του δήμου
- να οργανωθούν, από το Δήμο, τους δημότες και τους τοπικούς φορείς, δίκτυα αλληλεγγύης που θα καλύψουν τις άμεσες ανάγκες των ασθενέστερων οικονομικά συνδημοτών μας (φαγητό, στέγαση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη). Τέτοιες δομές λειτουργούν ήδη, τόσο στην Αττική όσο και στην περιφέρεια, βοηθώντας σημαντικά τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, τους ανέργους, τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες.
