Schoolwave 2010

Το έκτο Schoolwave θα πραγματοποιηθεί 2-4 Ιουλίου στο Θέατρο Βράχων, με την υποστήριξη των «ΝΕΩΝ», του Δήμου Βύρωνα και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς.

«Η μουσική μας κάνει κοινωνικούς»

Η μουσική είναι «αντίδοτο στην αποξένωση που προκαλούν οι ώρες μπροστά στον υπολογιστή», πιστεύουν τα 78 μαθητικά συγκροτήματα που διαγωνίστηκαν για μια θέση στο Φεστιβάλ Schoolwave

«Στη μουσική δεν υπάρχουν όρια. Μας αρέσει να “ψαχνόμαστε”», έλεγαν μαθητές και φοιτητές ηλικίας 10-21 ετών καθώς κούρδιζαν τις κιθάρες τους. Και αυτό λίγο πριν βγουν στη σκηνή του ιστορικού κλαμπ «Κύτταρο» για να διεκδικήσουν μια θέση στο έκτο φεστιβάλ μαθητικών συγκροτημάτων Schoolwave, που τον Ιούλιο αναμένεται να ξεσηκώσει το Θέατρο Βράχων στον Βύρωνα.

Από metal και alternative rock σε hip hop και pop punk, όλα τα είδη ήταν στην γκάμα των 78 μαθητικών συγκροτημάτων, που επιλέχτηκαν ανάμεσα σε 200 και παρουσίασαν πειραματισμούς πάνω σε γνωστά τραγούδια και δικές τους συνθέσεις.

«Κάνουμε όνειρα, αλλά δεν ποντάρουμε στη μουσική για να βγάλουμε λεφτά. Ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να κάνεις επιτυχία. Αυτό που θέλουμε είναι να γίνουμε καλοί μουσικοί. Ένα συγκρότημα όπως το δικό μας είναι δύσκολο να κερδίσει το ευρύ κοινό» έλεγε η 17χρο νη Μαρία- Ελένη, τραγουδίστρια του συγκροτήματος Νo Limits από τη Λάρισα. «Οι στίχοι του τραγουδιού μας “Αngels fly away” μιλάνε για άπιαστα όνειρα. Κάποια τραγούδια μας μιλούν για την αδικία, την ανεργία. Στην αγγλική γλώσσα, καθώς δεν κολλάνε τα ελληνικά με τη μουσική και το στυλ μας».

Στο πλευρό των παιδιών βρίσκονταν γονείς που τους χαμογελούσαν- αν και εκείνοι ήταν πιο αγχωμένοι. «Η μουσική μάς κρατά μακριά από την αλητεία. Ευτυχώς, οι γονείς μας μάς στηρίζουν οικονομικά για την ενοικίαση του στούντιο», έλεγαν τα πέντε μέλη του ροκ συγκροτήματος. «Δεν θα συμμετείχαμε ποτέ σε τάλεντ σόου, όπως το Χ- Factor. Και αυτό επειδή μας ενδιαφέρει να γίνουμε γνωστοί σε έναν κύκλο σοβαρών ανθρώπων», λέει η 17χρονη Νεφέλη από το κοριτσίστικο συγκρότημα Τhe Lollipops από τη Θεσσαλονίκη με επιρροές απο την τζαζ.

«Έκανα μαθήματα σε ωδείο, αλλά φέτος σταμάτησα για να αφοσιωθώ στο σχολείο. Τα όνειρά μου, εκτός από μια καριέρα στη μουσική, περιλαμβάνουν και ένα πτυχίο Νομικής», έλεγε η 16χρονη Λάουρα από το ίδιο συγκρότημα, που μαζί με άλλους μαθητές του ωδείου σχημάτισαν μια χορωδία και πήραν μέρος σε φεστιβάλ σε Ιταλία, Γερμανία, Ρωσία, Καναδά, ενώ έχει συμμετάσχει σε ανέβασμα της όπερας «Τόσκα».

Ένα ακόμη συγκρότημα της ροκ, οι «Άθλιοι», όπως λένε ότι είναι η μετάφραση του ονόματός τους Τhe Αthlions, από τη Βέροια, έχουν ήδη βρει το μότο που τους ταιριάζει: «Να μην ξεχνάμε ότι πάνω απ΄ όλα είμαστε άνθρωποι».

«Από την ακρόαση πέρασαν παιδιά με έντονη προσωπικότητα. Η διαφορετικότητα στα είδη της μουσικής και στην ποιότητα μάς προκαλεί», είπε ο συνθέτης Γιώργος Κουμεντάκης από τη θέση του κριτή. Και ο Βασιλικός από τους Raining Ρleasure πρόσθεσε ότι «κάθε φέτος και καλύτερα, καθώς πέρασαν από την ακρόαση αντικειμενικά ταλαντούχα παιδιά». Μαζί με τους Γιάννη Πετρίδη, Νίκο Κυπουργό, Σάκη (Rotting Christ) και Χρήστο Ιωαννίδη (Schooligans) θα επιλέξουν τα 21 γκρουπ για το Φεστιβάλ.

Τραγούδια για τον ρατσισμό και τον έρωτα

Στους στίχους βρίσκουν την ευκαιρία να μιλήσουν για όσα απασχολούν έναν έφηβο επειδή «σκοπός της μουσικής είναι να ενημερώνει όσους βολεύονται στην ελληνική πραγματικότητα».

Οι Raindrop είναι ένα πολυπολιτισμικό συγκρότημα που ερμήνευσε στο «Κύτταρο» τραγούδια από την brit pop και την indie με επιρροές από τους Βeatles και τους Αrctic Μonkeys. Η μουσική έφερε κοντά τον 14χρονο Ντούσαν- που θα ήθελε κάποια στιγμή να γράψει ένα τραγούδι για τον ρατσισμό και τους μετανάστες -, τον 20χρονο Εδουάρδο από την Αγγλία, τον Ανδρέα από την Αμερική και τους Γιάννη (τραγουδιστής) και Κωνσταντίνο από τη Ναύπακτο.

«Γράφουμε για τον έρωτα που μας πονάει και για το περιβάλλον» λένε τα μέλη του συγκροτήματος που έχουν ερμηνεύσει Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σαββόπουλο σε φεστιβάλ, ενώ θα συμμετάσχουν σε τοπική εκδήλωση με ρεμπέτικα τραγούδια. Για ένα άλλο είδος ρατσισμού μίλησε η 11χρονη Νίκη που έπαιξε βιολί μαζί με τις Lollipops. «Κάνω μουσική για να είμαι εγώ καλά και όχι για να γίνω δημοφιλής. Εάν έγραφα στίχους, θα μιλούσα για τον ρατσισμό στο σχολείο. Όταν κάποιος έρχεται από άλλο σχολείο, τα παιδιά δεν τον αφήνουν εύκολα να μπει στην παρέα τους».