Ο Δήμος Βύρωνα, πνιγμένος στο τσιμέντο και με ελάχιστους χώρους πρασίνου, έρχεται αντιμέτωπος με μια περιβαλλοντική κρίση που απειλεί την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Με μόλις 0,8 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο, κατατάσσεται στους δήμους με τη χαμηλότερη αναλογία πρασίνου στο λεκανοπέδιο, μετά τον Κορυδαλλό (0,6 τ.μ./κάτοικο) και τη Νέα Σμύρνη (0,7 τ.μ./κάτοικο).
Η σύγκριση με άλλους δήμους της Αθήνας είναι αποκαλυπτική. Ο Βόρειος Τομέας, για παράδειγμα, διαθέτει κατά μέσο όρο 8,3 τ.μ./κάτοικο, ενώ ακόμα και ο Κεντρικός Τομέας, στον οποίο ανήκει και ο Βύρωνας, έχει μέση τιμή 8,2 τ.μ./κάτοικο.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θέτει ως ελάχιστη συνιστώμενη αναλογία τα 9 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο.
Η έλλειψη πρασίνου δεν αποτελεί απλά αισθητικό ζήτημα. Επιφέρει σοβαρές συνέπειες για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών. Η έλλειψη δέντρων και φυτών στερεί από την πόλη φυσικά φίλτρα αέρα, αυξάνοντας την ατμοσφαιρική ρύπανση και θερμοκρασία. Ταυτόχρονα, η έλλειψη πράσινων χώρων περιορίζει τις ευκαιρίες για άθληση, χαλάρωση και ψυχαγωγία, αυξάνοντας το άγχος και επηρεάζοντας αρνητικά την ψυχική υγεία.
Η δημοτική αρχή οφείλει να λάβει άμεσα μέτρα για την αύξηση του πρασίνου, θέτοντας ως προτεραιότητα την υγεία και την ευημερία των πολιτών. Η δημιουργία νέων πράσινων χώρων, η φύτευση δέντρων και η ανάπλαση εγκαταλελειμμένων περιοχών είναι απαραίτητες ενέργειες για την αντιμετώπιση της κρίσης.