Ο Κώστας Βουτσάς, ο άνθρωπος, ο ηθοποιός που λάτρεψε την ζωή όσο κανείς άλλος, ο άνθρωπος που ρούφηξε την ζωή μέχρι την τελευταία σταγόνα, ο αιώνιος έφηβος δεν μένει πια εδώ.
Το παιδί πολύ φτωχής οικογένειας που όπως έλεγε ο ίδιος δεν είχε σπίτι για να κοιμηθεί, έφυγε στα 89 του χρόνια έχοντας ζήσει τα πάντα. Την βαθιά φτώχεια αλλά και την δόξα και την αναγνωρισιμότητα. Γεννήθηκε μια Πέμπτη παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1931 στον Βύρωνα.
Ο μικρός Κώστας που λίγα χρόνια αργότερα θα έκανε την Ελλάδα να γελάει δεν γεννήθηκε Βουτσάς αλλά Σαββόπουλος. Επέλεξε το «Βουτσάς» από τον παππού του που έφτιαχνε βουτσιά, δηλαδή βαρέλια.
«Ήμασταν μια οικογένεια που μέναμε και κοιμόμασταν μέσα σ’ ένα μαγαζί. Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ο αδερφός μου ο Αριστείδης και εγώ. Και εκεί είχε μια τουαλετίτσα και τίποτα άλλο». Το όνομα Κώστας το πήρε προς τιμήν του μεγάλου του αδελφού που πέθανε από δάγκειο πυρετό σε ηλικία 6 ετών. Έχει και μια αδερφή τη Νίτσα.
Η οικογένεια κάποια στιγμή φεύγει από την Αθήνα και πηγαίνει στην Θεσσαλονίκη. Εκεί, πολύ μικρός κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου βιώνει τον βομβαρδισμό της πόλης από τους Γερμανούς.
«Πήγαινα να δω που πέφτανε οι βόμβες. Και με τα πόδια σιγά – σιγά έφτασα ως την Νεάπολη. Και σε μια τρύπα, έτσι όπως έβλεπα κάτι σκοτωμένους, έβαλα το χέρι μου σ’ ένα ντουβάρι και έπιασα μυαλά ανθρώπου. Πολύ τραγικό αυτό. Δεν μπορώ να το δεχτώ καθόλου ως σήμερα».
Και έρχεται η Κατοχή. Και ο μικρός Κώστας γίνεται πωλητής τσιγάρων αλλά και αβανταδόρος σε παπατζή. Ο πατέρας του Απόστολος, κομμουνιστής που δεν το έκρυβε. Τον είδε να τον συλλαμβάνουν και να τον βασανίζουν μπροστά στα μάτια του.
Το επεισόδιο με τον πατέρα του όταν έμαθε ότι θα γίνει ηθοποιός
Τα χρόνια περνούν, ο πόλεμος τελειώνει και ο εμφύλιος επίσης και ο 21χρονος Κώστας επιστρέφει και πάλι στην Αθήνα αποφασισμένος να γίνει ηθοποιός. Ο πατέρας του δεν γνωρίζει τίποτα. Εκείνος, πίστευε ότι θα γινόταν γεωπόνος ή χημικός. Κάποια στιγμή όμως το μυστικό του αποκαλύπτεται και η οργή του πατέρα του είναι τόσο μεγάλη που του πετάει ένα συρτάρι στο κεφάλι.
Το 1953, έχοντας τελειώσει την Δραματική Σχολή τον αποτρέπουν από το να κυνηγήσει το όνειρό του. Την ώρα που έδινε μάλιστα τις εξετάσεις για να πάρει άδεια για το επάγγελμα του ηθοποιού, οι εξεταστές του λένε να σκεφτεί κάτι άλλο να κάνει…
Όμως, εκείνος είναι απτόητος και πολύ καλά κάνει. Παίζει σε διάφορες παραστάσεις με τα μπουλούκια και κάποια στιγμή τον ξεχωρίζει η Καλή Καλό, μια σπουδαία ηθοποιός και θιασάρχης της εποχής. Τον παίρνει σε μια παράσταση μαζί με μια νεαρή ηθοποιό η οποία έμελλε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της Ελλάδας. Την έλεγαν Κυριακή Παπαδοπούλου, και εμείς την ξέρουμε ως Μαρινέλλα.
Ντεμπούτο με δραματικούς ρόλους
Η πρώτη του ταινία είναι το 1961 μια άκρως δραματική. «Ο Κατήφορος» της Φίνος Φίλμ σε σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη. Η ταινία έκανε τεράστια εισπρακτική επιτυχία.
Ένα χρόνο αργότερα η Φίνος Φίλμ και ο Γιάννης Δαλιανίδης του προτείνουν τον ρόλου του Ρένου Καρανίκα στην επίσης δραματική ταινία «Νόμος 4000».
Και αυτή η ταινία έγινε εισπρακτική επιτυχία, αφού καταπιανόταν με ένα καυτό θέμα της εποχής, το πως δηλαδή ντύνονταν και κουρεύονταν οι νέοι και με το νόμο αυτό απειλούνταν με φυλάκιση και δημόσια διαπόμπευση και τους αποκαλούσαν τεντιμπόις.
Η συνέχεια ήταν εύκολη. Και διασκεδαστική. Ο Κώστας Βουτσάς έπαιξε σε άπειρες επικές κωμωδίες μιούζικαλ της εποχής.
«Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1962), Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963), «Κορίτσια για φίλημα» (1964), «Κάτι να καίει» (1964), Η χαρτορίχτρα (1964), Ξυπόλυτος πρίγκιψ (1966), Οι Θαλασσιές οι χάντρες (1966), Νύχτα γάμου (1967), «Γαμπρός απ’ το Λονδίνο» (1967), «Μια κυρία στα μπουζούκια» (1968), »«Η Παριζιάνα» (1969), Αγάπησα μια πολυθρόνα (1971), Αγάπη μου παλιόγρια (1972).
Συνολικά ο Κώστας Βουτσάς έπαιξε σε 93 ταινίες, 27 βιντεοταινίες και 29 τηλεοπτικές σειρές.
Ατάκες που έμειναν στην ιστορία
Το «Φςςςς μπόινγκ» στην ταινία «Κάτι να καίει», ήταν δική του ατάκα και όχι μέρος του σεναρίου, ούτε το είχε υποδείξει ο Δαλιανίδης. Στην ταινία «Ο γόης» (1969) η ατάκα «Κατίνα σαλαμάκι!» ήταν του Αλέκου Σακελλάριου, αλλά εκείνος την τόνισε με τον γνωστό τρόπο.
Λάτρευε τις γυναίκες
Ποτέ δεν έκρυψε την αδυναμία του στο γυνακείο φύλο. «Με ρωτάνε «σας αρέσουν οι γυναίκες;» Πώς δεν μ’αρέσουν; Όχι, μου αρέσουν οι πάπιες! Και βέβαια μου αρέσουν οι γυναίκες. Αφού είμαι αρσενικός, αυτό μου αρέσει».
Τέσσερις γάμοι, όλοι τους από έρωτα. Ο πρώτος με την ηθοποιό Έρικα Μπρόγερ το 1972. Ακολούθησε ο γάμος του με την Θεανώ Παπασπύρου και στην συνέχεια με την Εύη Καραγιάννη. Το 2015 παντρεύτηκε την ηθοποιό Αλίκη Κατσαβού.
Από τους γάμους του απέκτησε τρεις κόρες. Την Σάντρα από την Έρικα Μπρόγερ, την Θεοδώρα και τη Νικολέττα από την Θεανώ Παπασπύρου και τον Φοίβο από την Αλίκη Κατσαβού.
