Ο Γιώργος Ζευγώλης ανέλαβε το τιμόνι του Ηλυσιακού και -κατά πώς φαίνεται- θα παραμείνει ενεργός και στον Αθηναϊκό, που για την ώρα δεν έχει ανακοινώσει (ή δεν έχει διαρρεύσει) πρόσληψη άλλου προπονητή. Αν δεν υπάρξει σοβαρή ανατροπή δεδομένων, θα αναβαθμιστούν οι συνεργάτες του Ζευγώλη, ενώ παράλληλα ο κόουτς του “Ηλυ” θα παρέχει υποστήριξη (συμβουλευτικού χαρακτήρα).
Δεν θα σχολιάσω τη διπλή ιδιότητα του κόουτς Ζευγώλη, σε μια εποχή με ουκ ολίγους άνεργους τεχνικούς. Άλλωστε, τυπικά μπορεί να μην έχει κάποιο ρόλο, οπότε δεν υπάρχει και… κώλυμα. Ηθικό το θέμα και καθένας μπορεί επ’ αυτού να έχει την άποψή του.
Αυτό που με ενοχλεί είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ απαξίωση του γυναικείου μπάσκετ, από την ομάδα που το έβαλε για τα καλά στα σπίτια μας, από την ομάδα που έφτασε ψηλότερα απ’ όσο είχαμε… ονειρευτεί (βλέπε είχαν ονειρευτεί οι συντελεστές κι εμείς απλά ακολουθήσαμε), από την ομάδα που είναι μέρος του βιβλίου Γκίνες, από την ομάδα που αποτελεί τον “πρεσβευτή” του γυναικείου μπάσκετ.
Έγραψε τις προάλλες ο Αλέξανδρος Τρίγκας για τα χάλια του Αστέρα Εξαρχείων, της ομάδας που πέρυσι ήταν η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος. Κατά σύμπτωση (και μόνο σύμπτωση), ο άνθρωπος που προορίζονταν για πρώτος προπονητής στα Εξάρχεια, ο Χάρης Κουλουριώτης (ανεξάρτητα αν στην πορεία η θέση παραδόθηκε για λίγο στα χέρια του πατέρα του, Άγγελου) ήταν παράλληλα και υπεύθυνος σκάουτινγκ στον Ηλυσιακό, θέση που συνεχίζει –και πολύ καλά κάνει– γιατί είναι εξαιρετικός στη δουλειά του- να κατέχει.
Το δόγμα “ή παππάς – παππάς, ή ζευγάς – ζευγάς” ισχύει για τον χώρο της προπονητικής. Κι όποιος δεν το βλέπει, απλά δεν ενδιαφέρεται. Κι εμείς ενδιαφερόμαστε. Κι εμείς επιμένουμε να προβάλλουμε τον γυναικείο χώρο του μπάσκετ.
Αντιλαμβάνομαι πως η οικονομική κρίση χτυπά πρώτα τους οικονομικά ασθενέστερους και τα σωματεία που δραστηριοποιούνται στο γυναικείο κομμάτι του χώρου μας είναι στην εσχατιά του μπάσκετ. Όμως, είναι άλλο πράγμα να δεινοπαθεί η βάση και άλλο να διαλύεται η κορυφή της πυραμίδας. Γιατί αν γυρίσει ανάποδα η πυραμίδα, τότε λίγα πράγματα έχουμε να περιμένουμε.
Όχι δεν είναι κανείς αναντικατάστατος, ούτε θα λείψει ο έμπειρος και πολύ καλός κόουτς Ζευγώλης, αρκεί να αντικατασταθεί. Η λογική “στα ρεπά σου, έλα ρίξε κι από δω μια ματιά” είναι απαράδεκτη για μια ομάδα επιπέδου Αθηναϊκού.
Αναρωτιέμαι που δεν το σκέφτηκαν νωρίτερα, να έχουν διαδικτυακή επικοινωνία με τον Τζώρτζη Δικαιουλάκου (έτσι κι αλλιώς είναι γνώστης της τεχνολογίας και του Ίντερνετ) και να τον έχουν interactive coach. Ενδεχομένως με αυτόν τον τρόπο να έμπαιναν για δύο διαφορετικούς λόγους στο Γκίνες…
Συνοψίζω: Θαρρώ ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς είναι πολύ έξυπνος για να καταλάβει πως επικοινωνιακά είναι τεράστιο λάθος να απαξιώσει το προϊόν του. Μπορεί ο Αθηναϊκός να πάρει αήττητος το πρωτάθλημα ακόμα κι αν καθίσει ο Δημήτρης Τσούκας (εξαιρετικός γιατρός, που παράλληλα έχει αναλάβει και το γυναικείο τμήμα βόλεϊ του Παναθηναϊκού) στον πάγκο ως πρώτος προπονητής.
Το ζήτημα δεν είναι αριθμητικό. Είναι θέμα εικόνας. Όχι εικόνας του Αθηναϊκού, αλλά του γυναικείου μπάσκετ. Γιατί αν ο πρώτος λειτουργεί με αυτό το σκεπτικό, ομάδες οικονομικά και αγωνιστικά ασθενέστερες (και στον γυναικείο χώρο οι διαφορές είναι χαοτικές) μπορεί να βάλουν για προπονητή τον ιδιοκτήτη του κυλικείου, τον παρκαδόρο, ή τον ξάδερφο της παίκτριάς τους.
Υ.Γ.: Να ευχηθώ, με την ευκαιρία, καλή επιτυχία στον Γιώργο Ζευγώλη, αν και είμαι βέβαιος ότι έχει και την ικανότητα και την εμπειρία να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του στον Ηλυσιακό. Άλλωστε τα έχει καταφέρει ξανά πολύ καλά στα Ιλίσια (και όχι μόνο)…
Γιώργος Κογκαλίδης
Χωρίς σχόλια! Σχολίασε πρώτος.