Η κωμωδία του Αριστοφάνη “Λυσιστράτη”, ένα μάθημα πατριωτισμού και ανθρωπιάς, σε σκηνοθεσία Θύμιου Καρακατσάνη θα παρουσιαστεί την Κυριακή 28/8 στο Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”.
Διανομή
Λυσιστράτη: Θύμιος Καρακατσάνης
Μυρίνη: Βασίλης Τσιβιλίκας
Κλεονίκη: Βάσια Τριφύλλη
Κινησίας: Γιώργος Παρτσαλάκης
Πρόβουλος: Γιώργος Κωνστανίνου
Λαμπιτώ:Κώστας Βουτσάς
Συμμετέχουν ακόμα 20 ηθοποιοί και χορευτές.
Συντελεστές
Μετάφραση Κ.Χ. Μύρη
Σκηνοθεσία Θύμιου Καρακατσάνη
Moυσική Γιάννη Μαρκόπουλου
Σκηνικά – Κοστούμια Ρένας Γεωργιάδου
Χορογραφίες Δημήτρη Παπάζογλου
Φωτισμοί Ηλίας Βακάκης
Λίγα λόγια για το έργο
Μολονότι ο μύθος είναι πλάσμα της φαντασίας εξωπραγματικό κι απίθανο, η πορεία του συντελείται με την πιο αβίαστη φυσικότητα κι αληθοφάνεια. Η ψυχολογία των ηρώων, οι λόγοι τους και τα έργα τους δεν έχουνε τίποτα το αδικαιολόγητο. Ο Αριστοφάνης, όσο κανένας άλλος ποιητής του παλιού καιρού, γνώρισε κι απόδωσε με πολλή σοφία και τέχνη την ψυχή των γυναικών του λαού – των νοικοκυράδων.
Η «Λυσιστράτη» από την άποψη της συνθετικής τελειότητας και της ισορροπίας μέσων και σκοπού μπορεί να σταθεί δίπλα στο σοφόκλειο δράμα. Η σκηνή του όρκου των γυναικών, του ερωτικού παιχνιδιού Μυρρίνης – Κινησία, της λιποψυχίας των αντάρτισσων και στο τέλος η θαυμαστή νουθεσία της Λυσιστράτης προς τους εμπόλεμους Αθηναίους και Σπαρτιάτες, είναι από τα πιο αριστουργηματικά κατορθώματα του δημιουργικού Λόγου.
Ο Αριστοφάνης σ’ όλα του τα έργα κάνει πολιτική. Γκρεμιστής των «κακώς κειμένων» και δάσκαλος του σωστού. Αλλά στη «Λυσιστράτη», που παίχτηκε στα 411 π.Χ. ο σκοπός του (η ειρήνη) ξεπερνάει τα όρια της πρώτης ανάγκης του λαού για προκοπή και γίνεται ανάγκη σωτηρίας της πατρίδας. Η αθηναϊκή πολιτεία, είχε άμεση ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος, γιατί αργά η γρήγορα, θα τον έχανε – και μαζί με την Αθήνα θα χανότανε όλος ο έως τότε ελληνικός πολιτισμός. Είχε προηγηθεί η σικελική καταστροφή, η οχύρωση της Δεκέλειας από τους Σπαρτιάτες, η αποστασία των συμμάχων ―όλα τούτα με την προδοσία του Αλκιβιάδη – κι ο λαός ήθελε την ειρήνη. Έτσι το κήρυγμα της Λυσιστράτης δεν ήταν καθόλου ανεδαφικό παρά επίκαιρο και καλοδεχούμενο κάθε καιρό.