Αφιέρωμα: Οι «λόρδοι» από τον Βύρωνα

Αφιέρωμα της ιστοσελίδας onsports.gr για τον Αθηναϊκό. Η ιστορία της ομάδας, η χρυσή εποχή και η πτώση.

ΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ετος ίδρυσης: 1917
Εδρα: «Γήπεδο Βύρωνα» (4.400 θέσεις)
Συμμετοχές στην Α’ Εθνική: 9
Αγώνες: 302. (Νίκες: 90, Ισοπαλίες: 73, Ηττες: 139)
Γκολ υπέρ-κατά: 300-422
Ρέκορντμαν συμμετοχών: Τάσος Χατζηαγγελής 211
1^ος σκόρερ: Μίροσλαβ Μπονγκ 29

Ιστορία

Η ιστορία του Αθηναϊκού αρχίζει περίπου έναν αιώνα πριν. Το 1914 ποδοσφαιριστές της ομάδας Π.Ο. Γουδί αποχώρησαν και δημιούργησαν τον σύλλογο «Ελπίς», ο οποίος μετονομάστηκε τρία χρόνια αργότερα σε «Αθηναϊκός». Ο νέος σύλλογος αποτελεί ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΠΟ μαζί με τον Παναθηναϊκό και τον Απόλλωνα και συμμετείχε στο πρωτάθλημα Αθηνών.

Τη φανέλα του φόρεσαν στα τέλη της δεκαετίας του ’20 δύο σπουδαίοι ηθοποιοί ο Δημήτρης Μυράτ και ο Μάνος Κατράκης. Το 1931, δίνει φιλικό αγώνα με την μη αναγνωρισμένη ομάδα «Πράσινα Πουλιά», την οποία είχαν ιδρύσει δυσαρεστημένοι παίκτες του Παναθηναϊκού και τιμωρείται με υποβιβασμό στη Γ΄ κατηγορία. Το 1937 ανέβηκε ξανά στην Α΄ και στο πρωτάθλημα 1940-41 ήταν πρωτοπόρος στη βαθμολογία ως τις 28 Οκτωβρίου 1940 που ξέσπασε ο πόλεμος. Επικεφαλής τερμάτισε και στο ανεπίσημο πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς που διεξήχθη στα χρόνια της κατοχής, τη σεζόν 1943-44. Ως το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ήταν από τα πλουσιότερα σωματεία.

Εκτός από ποδόσφαιρο, διατηρούσε τμήματα στίβου, κολύμβησης και σκοποβολής. Είχε πολυτελή γραφεία στη γωνία των οδών Χαλκοκονδύλη & Πατησίων, στα οποία στεγάζονταν και άλλα σωματεία καθώς και η ΕΠΣΑ. Το κτήριο πυρπολήθηκε στα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944 (Δεκεμβριανά), τα αρχεία και τα τρόπαια καταστράφηκαν, ο σύλλογος έμεινε άστεγος. Μεταπολεμικά βρέθηκε στην Α΄ κατηγορία και από το 1950 στην Α2 κατηγορία της ΕΠΣΑ. Τον Ιούλιο του 1952 συγχωνεύτηκε με την Α.Ε. Νέας Ελβετίας και προέκυψε η νέα ονομασία Αθηναϊκός Νέας Ελβετίας Αθλητικός Σύλλογος. Συνήθως τον αποκαλούσανΑθηναϊκό ή Aθηναϊκό Νέας Ελβετίας.

Η περίοδος 1960-’80

Ο Αθηναϊκός πέρασε τα περισσότερα χρόνια εκείνης της εποχής στα γήπεδα της Αθήνας συμμετέχοντας κυρίως στο πρωτάθλημα της Α’ Κατηγορίας Αθηνών. Από εκείνη την ομάδα ξεχώριζαν ο σκληροτράχηλος αμυντικός Νίκος Καραϊνδρος, ο επιθετικός Νίκος Χωριανόπουλος. Κορυφαίος και πλέον αναγνωρίσιμος ήταν ο σέντερ φορ, Γιάννης Αρώνης, που πήγε το 1966 στον Παναθηναϊκό. Ο Μπόμπεκ επέμενε να τον χρησιμοποιεί στα χαφ, καριέρα εν τέλει δεν έκανε στους «πράσινους». Το 1967 έρχεται η άνοδος στην Γ’ Εθνική αλλά αμέσως επιστρέφει στα γνώριμα λημέρια. Τη σεζόν 1978-79 κατακτά το πρωτάθλημα της Α’ Αθηνών με αστέρια της εποχής τον Κονταξή, τον Αλεβιζάτο και τον Κοτσιφάκο.

Η δεκαετία του ’80

Το 1982 η αναδιάρθωση των κατηγοριών βρίσκει τους «λόρδους» του Βύρωνα ξανά στην Γ’ Εθνική, έπειτα από 15 χρόνια. Εχει καλή φουρνιά παικτών (Τζαλακώστας, Χατζηαγγελής, Ρένεσης, Κρασώνης, Βαλομάνδρας) και με προπονητή τον Σπετσέρη καταφέρνει να ανέβει στην Β’ Εθνική. Γίνεται σταθερό μέλος της κατηγορίας, τερματίζει σχεδόν πάντα στο πρώτο μισό της κατάταξης, βγάζει παίκτες από την Ακαδημία, όπως τον Αλβέρτη και τον Τσιρώνη.

Την περίοδο 1986-87 πετυχαίνει την ευρύτερη νίκη του εντός έδρας, συντρίβοντας τον Ατρόμητο Αθηνών 7-1! Η υπέρβαση για τον Αθηναϊκό έρχεται τη σεζόν 1989-90, όταν με τεχνικό το Νίκο Στολίγκα και βασικά στελέχη τους Αγγελόπουλο, Χατζηαγγελή, Τζαλακώστα, Χατζηράπτη, Θανόπουλο, Αναστασίου, Βρύνιο, Τσαβαλιά, Κρασώνη κατακτά την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και προβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του στη «μεγάλη» κατηγορία.

Η χρυσή εποχή

Η κορυφαία χρονιά στην πολύχρονη ιστορία του συλλόγου ήταν και η παρθενική του στην Α’ Εθνική, επίτευγμα που σπάνια συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είχε δεμένη ομάδα, παίκτες που αγωνίζονταν χρόνια μαζί. Η προσθήκη τριών τέως «πράσινων» -Χρ. Δημόπουλος, Κόλεφ, Σαργκάνης- καθώς και του Πολωνού Μίροσλαβ Μπογκ, επέδρασαν καταλυτικά στην πορεία του κλαμπ.

Η ομάδα του Γκερντ Πρόκοπ είχε εξαιρετική σεζόν, τερματίζοντας στην 6^η θέση με απολογισμό 16 νίκες, πέντε ισοπαλίες, 13 ήττες, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Αθηναϊκός έφτασε ως τον (διπλό) τελικό του Κυπέλλου, έχοντας αποκλείσει Αρη, Αναγέννηση Καρδίτσας, Δόξα, Πανιώνιο. Εχασε και στα δύο ματς, ωστόσο η υπέρβαση ήταν πέραν πάσης προσδοκίας, καθώς οι «λόρδοι» πήραν ως φιναλίστ το εισιτήριο για το προσεχές Κύπελλο Κυπελλούχων.

Μολονότι βρήκαν απέναντι τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δυσκόλεψαν τους Αγγλους που χρειάστηκαν 200 λεπτά για να σκοράρουν με τον Χιουζ και να προκριθούν. Τα δύο ματς είχαν τελειώσει 0-0, ο σημερινός τεχνικός της Φούλαμ νίκησε τον Σαργκάνη στο 110΄ της ρεβάνς του Ολντ Τράφορντ, τελικά η Γιουνάιτεντ νίκησε 2-0.

Οι δύο τελικοί του Κυπέλλου

1ος τελικός 17.5.1991 «Απ. Νικολαϊδης»
Αθηναϊκός-Παναθηναϊκός 0-3
(70′ Κουρμπανάς, 78′ Βαζέχα, 88′ Βλάχος)
Η σύνθεση του Αθηναϊκού: Σαργκάνης, Mπούτζουκας, Mπασαγιάννης, Χατζηαγγελής, Θεοδωράκος, Χατζηράπτης (72′ Μπονγκ), Ζώταλης, Tζαλακώστας, Kόλεφ (55′ Αναστασίου),Τσαβαλιάς, Σπηλιώτης.

2ος τελικός 22.5.1991-ΟΑΚΑ
Παναθηναϊκός – Αθηναϊκός 2-1
(71′ Σαραβάκος, 84 ‘Κουρμπανάς – 44’ Ζώταλης)
Η σύνθεση του Αθηναϊκού: Kάντας, Mπασαγιάννης, Tάπρανζης (46′ Μπονγκ), Χατζηαγγελής, Σπηλιώτης, Θεοδωράκος, Χατζηράπτης,
Βρύνιος, Δημόπουλος, Ζώταλης (71 ‘Αναστασίου), Τσαβαλιάς.

Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ’91

«Σαν αδέλφια»

Ο αρχηγός εκείνης της ωραίας παρέας, Βασίλης Τζαλακώστας, αναπολεί τα χρόνια της χρυσής εποχής του Αθηναϊκού. «Το μυστικό για την πρωτοφανή επιτυχία της ομάδας με το καλημέρα στην Α’ Εθνική, ήταν ότι νιώθαμε σαν αδέλφια. Ήμασταν μαζί αρκετά χρόνια, μια οικογένεια. Όταν φτάσαμε να παίξουμε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντιληφθήκαμε ότι δεν είχαμε μεγάλες διαφορές. Αυτό συνέβη γιατί ο θεωρητικός φόβος του διασυρμού από μια σπουδαία ομάδα μας έκανε ανταγωνιστικούς».

Για τον Βασίλη Τζαλακώστα το τρίπτυχο της επιτυχίας ήταν «η διοίκηση Καλογιάννη, η ομάδα-οικογένεια και το ένθερμο κοινό μας. Νιώθαμε τόσο δεμένοι με το σύλλογο, που πλέον αισθανόμασταν κάτοικοι του Βύρωνα. Εκείνη η ομάδα δεν φοβόταν κανέναν, είχε «μέταλλο» και βέβαια ήταν ανταγωνιστική, απέναντι στους μεγάλους του ποδοσφαίρου μας».

Επιστρέφοντας στο παρόν ο Τζαλακώστας εκφράζει τους φόβους του για την πορεία του συλλόγου. «Δυστυχώς ο Αθηναϊκός δεν έχει ικανούς ανθρώπους στη διοίκηση. Θα τους χαρακτήριζα άσχετους με το ποδόσφαιρο, με συνέπεια η ομάδα να επιστρέψει πολλά χρόνια πίσω. Είναι πολύ δύσκολο να ανακάμψει, καθώς απαιτείται οικονομική σταθερότητα, αλλά πού να την βρεις στις μέρες μας…».

Τον Πρόκοπ διαδέχτηκε ο Παπαποστόλου, εν συνεχεία ήταν η σειρά του Σταθόπουλου, του Γκμοχ, του Τεννέ. Πέρασαν επτά ωραία χρόνια για τους οπαδούς της ομάδας που έβλεπαν τον Αθηναϊκό να παραμένει άνετα στην Κατηγορία, έχοντας ως καλύτερη θέση την 10^η της περιόδου 1995-96. Όλα τα ωραία, όμως, κάποτε τελειώνουν, η φθορά έφερε τον υποβιβασμό, το 1998. Ο Αθηναϊκός επανήλθε δύο χρόνια αργότερα, για να αφήσει το τελευταίο δείγμα γραφής στην Α’ Εθνική τη σεζόν 2000-01. Προπονητής ο Κόβης, κανείς δεν είχε απομείνει από την σπουδαία ομάδα του ’90, εκτός από τον Τσιρώνη και τον Αλβέρτη, που ξαναπήγε στο Βύρωνα το Δεκέμβριο. Τελικά, ο Αθηναϊκός τερμάτισε τελευταίος και υποβιβάστηκε.

Τα οικονομικά προβλήματα ήταν πλέον εμφανή και έπειτα από δύο χρόνια στη Β’ Εθνική, έρχεται το απευκταίο. Υποβιβασμός στη Δ’ Εθνική. Προσφυγές ποδοσφαιριστών και χρέη οδήγησαν τον σύλλογο στο τελευταίο σκαλί να παλεύει για την παραμονή. Όπως φέτος που βρέθηκε στο μεταίχμιο μεταξύ Δ’ και Τοπικού, μονομαχώντας με άλλους μεγάλους του παρελθόντος, το Αιγάλεω, το Φωστήρα, τον Ηλυσιακό. Τελικά δεν τα κατάφερε και έπειτα από 29 χρόνια επιστρέφει στην Α’ Αθηνών.

Συνεργάστηκε: Βασίλης Ποντικός