Η Δημοτική Πρωτοβουλία Στάση Βύρωνα δηλώνει την έμπρακτη συμπαράστασή της στους περίπου τριακόσιους μετανάστες απεργούς πείνας που επί μέρες τώρα διεκδικούν τη νομιμοποίησή τους και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου εκ μέρους του ελληνικού κράτους, κυνηγημένοι από τις πατρίδες τους λόγω πολέμου, φτώχειας και πείνας.
Για το σκοπό αυτό, την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου και την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου, κάνει έκκληση στα μέλη και τους φίλους της, σε όλους τους Βυρωνιώτες, να συγκεντρωθούν στα γραφεία της, Χρυσοστόμου Σμύρνης 143 – 151, από 6.00 έως 9.00 μ.μ. είδη ρουχισμού (πουλόβερ, κάλτσες, κουβέρτες κ.λ.π. ) καθώς και νερά και χυμοί, είτε χρήματα, τα οποία θα παραδώσει αντιπροσωπεία μας στο οίκημα που στεγάζονται το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου.
Στα πλαίσια αυτά, η Στάση Βύρωνα εξέδωσε και την ακόλουθη ανακοίνωση:
Να στηρίξουμε τον «αδύναμο κρίκο», σήμερα που κινδυνεύει ολόκληρη η αλυσίδα
Καθώς οι 300 εργάτες από την Κρήτη μπαίνουν στην τρίτη εβδομάδα απεργίας πείνας –και τώρα που η υποκριτική συζήτηση για το άσυλο δεν συσχετίζεται πια με τον αγώνα τους- είναι επείγον, για κάθε πολίτη και συλλογικότητα, να σταθούν με περίσκεψη δίπλα τους: να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους, συμβολικά και έμπρακτα, σε έναν αγώνα που δεν μπορεί να προσβληθεί ως «υποκινούμενος», αφού το βασικό του μέσο είναι η ζωή των αγωνιζόμενων.
Οι απεργοί πείνας δεν ποντάρουν γενικώς στα ανθρωπιστικά μας αισθήματα: δεν ζητούν να τους λυπηθούμε. Με το έσχατο μέσο διεκδίκησης που επέλεξαν, διεκδικούν τη νομιμοποίησή τους. Ζητάνε, δηλαδή, η εργασία που προσέφεραν και προσφέρουν να πάψει να απαξιώνεται. Θέλουν η ζωή που κέρδισαν με τη δουλειά τους στην Ελλάδα να μην είναι μια ζωή υπό το διαρκή φόβο της απέλασης –να μην είναι μια ζωή αβίωτη. Όπως εξάλλου παραδέχεται και ο ίδιος ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ολοένα και περισσότεροι μετανάστες δυσκολεύονται σήμερα, λόγω της οικονομικής κρίσης, να συμπληρώσουν τα ένσημα που απαιτεί η διαδικασία νομιμοποίησης, με αποτέλεσμα να χάνουν τα έγγραφα που είχαν και να βρίσκονται σε ακόμα δυσμενέστερη θέση από τους Έλληνες συναδέλφους τους. Το αίτημα των 300 απεργών πείνας είναι, λοιπόν, παραπάνω από εύλογο.
Οι απεργοί πείνας με τον αγώνα τους δείχνουν την αποτυχία της μεταναστευτικής πολιτικής, τόσο στη χώρα μας, όσο και στην Ευρώπη. Δείχνουν, επίσης, την έκταση της ανθρωπιστικής κρίσης που έχουν δημιουργήσει, χτες η ανυπαρξία δομών κοινωνικής πρόνοιας και σήμερα η αντικοινωνική διαχείριση της οικονομικής κρίσης από την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δείχνουν ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να θωρακίζει επί μακρόν τα προνόμιά της με φράγματα και συρματοπλέγματα, για να αφήσει απ’έξω τους φτωχούς που δημιούργησε η πολιτική της.
Δείχνουν, όμως, και τη μεγάλη σημασία που έχει στη συγκυρία που διανύουμε η κοινωνική αλληλεγγύη. Το μεταναστευτικό ζήτημα και τα προβλήματα των μεταναστών δεν θα λυθούν με ωραία λόγια (πόσο μάλλον με άσχημες, ρατσιστικές κραυγές…). Θα λυθούν μέσω μια ευρωπαϊκής πολιτικής, βασικοί άξονες της οποίας θα είναι η καταγραφή των μεταναστών, η παροχή ασύλου στους πρόσφυγες, η λήψη μέτρων κοινωνικής στήριξης και η έμπρακτη αλληλεγγύη στο πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης: όσα ίσχυσαν για τους μετανάστες χτες, σήμερα μοιάζουν αναπόφευκτα για τους Έλληνες μέσα στην κρίση.
Στη συγκυρία αυτή, λοιπόν, δεν νοούνται διαχωρισμοί μεταξύ Ελλήνων (Ευρωπαίων) και ξένων. Σε διαφορετική περίπτωση, οι –κακώς ονομαζόμενοι- «λαθραίοι» του 21ου αιώνα, θα έχουν αναπόφευκτα την τύχη των Εβραίων του Μεσοπολέμου. Η ιστορία δείχνει δε ότι η αδιαφορία για τον «αδύναμο κρίκο», μπορεί να κοστίσει ολόκληρη την αλυσίδα…
Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, κανένας μόνος του στην κρίση
Αλληλεγγύη στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας – Διαρκής διαδικασία καταγραφής/νομιμοποίησης των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα μας – Άσυλο στους πρόσφυγες των πολέμων
