Στις 20 Ιουνίου θα παρουσιαστεί στο «Θέατρο Βράχων», η παράσταση «Εχθρός λαός» που ετοιμάζει εδώ και καιρό η θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ. Η παράσταση είναι δημιούργημα ομάδας εργατών, ανέργων, συνταξιούχων, φοιτητών και μεταναστών, όπως επισημαίνει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ.
Η πρόσκληση για την παράσταση αντιστοιχεί στην αγορά ενός λαχνού (5 ευρώ) για την οικονομική εξόρμηση του ΠΑΜΕ και μπορείτε να την προμηθευτείτε στο ΠΑΜΕ, στα ταξικά συνδικάτα και στην είσοδο του θεάτρου.
Αντίσταση στα υποπαράγωγα της πνευματικής πενίας
Η λυχνία του ελληνικού πολιτισμού που μεταλαμπαδεύεται σε κάθε εποχή μπολιάζοντας τον τόπο μας με τις αξίες της δημιουργίας, της ανάπτυξης, της συλλογικότητας, για να παραμείνει άσβεστη, οφείλει να δένει αρμονικά τη δημιουργία με την αγωγή της ψυχής. Απέναντι στην αλλοτρίωση της εργασιακής καθημερινότητας στην πόλη που μας αποξενώνει από τους γύρω και τον εαυτό μας, απέναντι στην εμπορευματοποίηση των καλλιτεχνικών δεικτών των πνευματικών αντανακλαστικών του λαού μας, οι εργαζόμενοι, μέλη του ΠΑΜΕ, μεταξύ των άλλων αγωνιστικών προσδοκιών και δράσεών τους, υψώνουν το ανάχωμα της ποιότητας της σκέψης, της μετάδοσης της γνώσης, της διατήρησης της παράδοσης, των ηθών και των εθίμων μας, δημιουργώντας μια θεατρική ομάδα, που θα ανεβάσει, στις 20 Ιούνίου στο Θέατρο Βράχων, το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο εχθρός λαός». Ενα έργο επίκαιρο και διαχρονικό, που θα μας ξαναθυμίσει τους στίχους από το τραγούδι, που μελοποίησε ο Μ. Θεοδωράκης για την ιστορική παράταση του 1975 από το θίασο Καζάκου – Καρέζη, και επαληθεύονται στο σήμερα: «Ονειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους τ’ αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους. Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να ‘ρθούνε το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε».
Γι’ αυτούς, λοιπόν, που στηρίζουν τις διαχρονικές πολιτιστικές αξίες, ψυχαγωγία σημαίνει αυτοσυνειδησία και ο πολιτισμός μπορεί και πρέπει να είναι υπόθεση του εργαζόμενου, που θα αντιστέκεται στα υποπαράγωγα της πνευματικής πενίας. Από την άλλη, τα δημιουργήματα του ανθρώπινου πνεύματος πρέπει να αποτελούν κτήμα όλων και όχι μόνο μερικών προνομιούχων. Ο ερασιτεχνισμός είναι δυνατόν να φέρει γοητευτικά αποτελέσματα. Πολλές φορές μέσα από τον αυθορμητισμό και την άδολη αγάπη για το θέατρο, πηγάζει μια αναπάντεχη ομορφιά και αλήθεια.
Πολιτιστική δράση του εργατικού κινήματος
«Γνωρίζουμε» – λέει η Χρυσούλα Λαμπούδη, στέλεχος του ΠΑΜΕ – «ότι η τέχνη, ο πολιτισμός είναι εφόδια, είναι τρόπος σκέψης, είναι στάση ζωής. Γνωρίζουμε και αντιστεκόμαστε στη σαβούρα που καθημερινά μας κατακλύζει, αφού ο πολιτισμός και η τέχνη στα χέρια των καπιταλιστών έχουν μια και μοναδική ερμηνεία: Εμπόρευμα – Κέρδος. Το ΠΑΜΕ, όμως, δεν μένει μόνο στη θεατρική αυτή ομάδα. Σχεδιάζει και άλλες θεατρικές ομάδες, που θα παίζουν σε χώρους δουλειάς, ενώ θα δίνονται και συναυλίες. Στόχος μας είναι οι εργάτες που ασχολούνται ερασιτεχνικά με τον πολιτισμό να συντονίσουν τη δράση τους, όχι μόνο σε κεντρικό επίπεδο, αλλά και τα ίδια τα συνδικάτα να φτιάξουν τις δικές τους ομάδες για να ενισχύσουν την πολιτιστική δράση του εργατικού κινήματος».«Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα τολμάει να κάνει βήματα στο δύσκολο, αλλά αναγκαίο και σημαντικό χώρο του πολιτισμού. Εδώ και μερικούς μήνες, λοιπόν, έχει στηθεί η 1η Θεατρική Ομάδα του ΠΑΜΕ, η οποία σύντομα θα είναι έτοιμη να παρουσιάσει στους εργαζόμενους της Αθήνας, και όχι μόνο, την πρώτη της θεατρική δουλειά. Δουλειά με μεράκι, από εργάτες για εργάτες. Δουλειά που σβήνει την κούραση της ολοήμερης βάρδιας και που ανοίγει δρόμους για το δυνάμωμα της ταξικής πάλης. Δουλειά που φορτώνει και άλλα καθήκοντα στο ΠΑΜΕ, στα ταξικά συνδικάτα: Να εντείνουμε την πάλη μας για την εξασφάλιση των μορφωτικών και υλικών προϋποθέσεων για την ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση του λαού στην τέχνη και τον πολιτισμό. Την πάλη για τη διαμόρφωση υποδομών και προγραμμάτων που αναπτύσσουν την αισθητική καλλιέργεια της νέας γενιάς, συνδέουν τον πολιτισμό και την τέχνη με την ολόπλευρη ανάπτυξη και διαπαιδαγώγησή της, δίνουν στο νου ελευθερία, διάθεση για δράση, διάθεση για ανατροπή του συστήματος, που θέλει να αποχαυνώσει τα παιδιά μας» – αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ.
Ο πολιτισμός είναι δύναμη
«Η ανάγκη να ασχοληθεί το ΠΑΜΕ και με τον πολιτισμό» – λέει η Χρυσούλα Λαμπούδη – «φάνηκε από τα πρώτα χρόνια ίδρυσης και οργάνωσής του. Ηταν, όμως, πολύ δύσκολο. Ο χώρος του πολιτισμού είναι αναγκαίος, αλλά έχει και τις ιδιαιτερότητές του και φοβόμασταν να τον αγγίξουμε. Ισως γιατί, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε απολύσεις, μη καταβολή δεδουλευμένων, ανεργία, ο πολιτισμός να μοιάζει λίγο πολυτέλεια. Ομως, είναι αναγκαίος για το εργατικό κίνημα. Είναι τροφή, είναι δύναμη. Το εργατικό κίνημα έχει πολύ καλά παραδείγματα στην ιστορική του διαδρομή. Και στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης, γυναίκες της εξορίας και της φυλακής, αλλά και γενικότερα στις δύσκολες στιγμές ξεπηδούσαν ομάδες, οι οποίες με αυτοσχέδια ή έντεχνα σχήματα βοηθούσαν στην οργάνωση και την κλιμάκωση του αγώνα και ανέβαζαν το αγωνιστικό φρόνημα. Από την άλλη, η δημιουργία εμψυχώνει και το ίδιο το άτομο, όχι μόνο τους θεατές. Είναι τα πρώτα μας βήματα και το αποτέλεσμα μας κάνει αισιόδοξους».Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην ομάδα αφιερώνουν πολύ από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους, όπως λέει η σκηνοθέτης και ηθοποιός Σάνα Σαρή. Ερχονται κατευθείαν από τη δουλειά. Στην ομάδα συμμετέχουν δύο παιδιά δημοτικού, ενώ οι υπόλοιποι είναι από 19 μέχρι 65 χρόνων. Οικοδόμοι, εργάτες από το μέταλλο, εκπαιδευτικοί, φοιτητές, άνεργοι, μετανάστες από το σχολείο μεταναστών του ΠΑΜΕ, κ.ά. Τριάντα ρόλοι, είκοσι πρόσωπα στη χορωδία και είκοσι στο χορευτικό, μαζί με επτά μουσικούς, αναμετρούνται με το σπουδαίο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Αρωγός σ’ αυτήν την προσπάθεια και ο συνθέτης Κώστας Εγγλέζος, που ενορχήστρωσε και διδάσκει τα υπέροχα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και του Μάνου Λοΐζου, που ακούγονται στην παράσταση.
Το βίντεο αρτ, που θα προβάλλεται κατά τη διάρκεια της παράστασης, το έχει φτιάξει η Ελλη Σινάνη, φοιτήτρια της Δημοσιογραφίας, που θα ερμηνεύσει και το ρόλο της Ελλης.
Η Σύλβια Καπερνάρου, στο ρόλο της κορυφαίας του χορού, επαγγελματίας τραγουδίστρια, εκπαιδευτικός το κύριο επάγγελμά της, δηλώνει ενθουσιασμένη γι’ αυτό το τόσο σημαντικό βήμα του ΠΑΜΕ, καθώς πιστεύει ότι και στον πολιτισμό χρειάζεται αντίσταση.
Επίκαιρο και το τραγούδι που «πρωταγωνιστεί» στην παράσταση «Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά, αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε, αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά. Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι να είσαι συ και να μην είμαι εγώ που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις με τη δική μου γη και το νερό. Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό, αρνιέμαι να ‘χω σκέψη που σωπαίνει να περιμένει μάταια τον καιρό».
Συγχαρητήρια για την επιλογή αυτού του διαχρονικού έργου στα πλαίσια του φεστιβάλ.
Μετά την επίθεση που δεχθήκαμε με πέτρες και νεράντζια στη πρώτη παρουσίαση του έργου στο “Αττικό Αλσος” γίνεται όλο και πιο κατανοητός ο ρόλος των παρακρατικών που δρουν μέχρι σήμερα.
Ολοι στον Βύρωνα την Κυριακή 20 Ιουνίου.
Η χθεσινή παράσταση ήταν καταπληκτική αν και σημαδεύτηκε από την επίθεση κάποιων θρασύδειλων ηλιθίων κάφρων. Αλήθεια, μάθαμε κάτι για τους δράστες;
Το χθεσινό απέδειξε ότι η σύνδεση της ιδεολογίας της άκρας δεξιάς με την ψυχοπαθολογία είναι προφανής…