Ένας αμφίρροπος πόλεμος μεταξύ νομιμότητας και εξόφθαλμης και προκλητικής παρανομίας για τη νομή των δασικών εκτάσεων του Υμηττού, μαίνεται εδώ και δεκαετίες. Ένα ελλιπές και παρωχημένο Προεδρικό Διάταγμα που χώριζε τον ορεινό όγκο σε Ζώνες Προστασίας ποτέ δεν αναχαίτισε τις ορέξεις καταπατητών, με αποτέλεσμα ο Υμηττός να τείνει να μετατραπεί σε «αστικό πάρκο» (η κρίση ανήκει στο Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας) ενώ κάτοικοι και φορείς των πέριξ δήμων πιέζουν να χαρακτηριστεί Εθνικός Δρυμός. Στον παραλογισμό των χρήσεων και των αυθαιρεσιών προστέθηκε και η απόφαση του υπουργείου Εθνικής Αμύνης να κατασκευάσει στο πρώην Στρατόπεδο Σακέτα 36 κατοικίες για κατώτατους αξιωματικούς.
Οι οικοδομικές εργασίες είχαν αρχίσει από τον Ιούνιο, ενώ τα σχέδια για τη συγκεκριμένη δόμηση πρωτακούστηκαν το 2001! Οι φωτιές, οι καταστροφές, τα καλώδια της ΔΕΗ, τα αναψυκτήρια, οι παράνομες κατοικίες, οι καταπατητές και διεκδικητές των εκτάσεων του βουνού δεν ευαισθητοποίησαν κανέναν. Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας συνέλαβε το σχέδιο και ήταν θέμα συγκυρίας να το υλοποιήσει. Το 2006, πάντα σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», το ΓΕΑ προχωράει στη δημοπράτηση του έργου και το 2007 αναδεικνύεται ο εργολάβος. Χωρίς να ανακοινωθεί τίποτε και σε κανέναν (υπάρχει νόμος του 1987 που επιτρέπει στο στράτευμα να κτίζει εκεί όπου κρίνει απαραίτητο, για τις επιχειρησιακές του ανάγκες) τον περασμένο Ιούνιο οι μπουλντόζες αναλαμβάνουν έργο. Γκρεμίζεται ένα ερείπιο που υπήρχε στο πρώην στρατόπεδο και οι εκσκαφείς νυχθημερόν σκάβουν και θεμελιώνουν κτίσμα επιφάνειας 1.000 τ.μ.
Αργοπορία
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου για την Προστασία και Ανάπτυξη του Υμηττού (ΣΠΑΥ) και δήμαρχος Βύρωνα κ. Νίκος Χαρδαλιάς αναγνωρίζει ότι η Αυτοδιοίκηση σε αυτήν την περίπτωση έχασε πολύτιμο χρόνο, παράλληλα όμως διατείνεται ότι δεν μπορούσε να προσφύγει, ώστε με ένδικα μέσα να σταματήσει κάθε δραστηριότητα, καθώς στερούνταν συγκεκριμένων στοιχείων για την οικοδομή.
Όλα αυτά μέχρι την απόφαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να διατάξει επείγουσα προκαταρκτική έρευνα, προκειμένου να κριθεί η νομιμότητα της κατασκευής των κατοικιών. Προσανατολισμός, πάντως, των 15 δήμων του ΣΠΑΥ είναι η προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
«Το Σύνταγμα προστατεύει το βουνό»
Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας θα κριθεί η διαφορά της Αυτοδιοίκησης με το υπουργείο Εθνικής Αμύνης, διαφορά που συνοψίζεται σε δύο νόμους. Εκείνον του 1987 που δίνει το δικαίωμα στο εν λόγω υπουργείο να αποφασίζει μόνο του για το πού και πόσο θα οικοδομήσει -αυστηρά για επιχειρησιακές ανάγκες- και ένα άλλο νομοθέτημα της πολιτείας (το Προεδρικό Διάταγμα 190/78) βάσει του οποίου απαγορεύεται ρητώς κάθε δόμηση στη Β΄ Ζώνη του ορεινού όγκου.
Απόλυτα σαφής και ξεκάθαρος είναι ο κ. Μιχάλης Δεγκλερής επίτιμος πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, ο οποίος διασαφηνίζει ότι «η βάση του προβλήματος είναι καθαρά Συνταγματική. Το βουνό ως ευαίσθητο οικοσύστημα προστατεύεται πάνω από όλα από το ίδιο το Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο και επιβάλλει στη συγκεκριμένη περίπτωση μόνο ήπια διαχείριση (κάτι που σε καμιά περίπτωση, σχολιάζει στη «Κ» ο κ. Δεκλερής, δεν είναι η κατασκευή κατοικιών στην καρδιά του βουνού). «Η χώρα μας έχει αποδεχθεί το Διεθνές Δίκαιο», σημειώνει ο ίδιος «που καθορίστηκε από την Ατζέντα 21 της Συνθήκης του Ρίο. Τίποτε δεν μπορούμε να αλλάξουμε.
Στον Υμηττό το ισχύον Προεδρικό Διάταγμα ορίζει δύο Ζώνες προστασίας. Την Α΄ και τη Β΄. Στη Β΄ Ζώνη κανείς δεν μπορεί να κτίσει! Αυτό είναι σαφές. Όμως ο στρατός μπορεί να εξαιρεθεί μόνο όταν πρόκειται να εξυπηρετήσει το δημόσιο αγαθό της Εθνικής Ασφάλειας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο».
Οι απειλές και τα αιτήματα
Ο Υμηττός χρόνια τώρα βάλλεται από παντού. Το υπάρχον νομικό καθεστώς για την προστασία του δεν ήταν αρκετό για την προστασία του βουνού. Αυτό μαζί με τη διαχρονική απουσία πολιτικής βούλησης, τις ασάφειες και τα «παραθυράκια» των νόμων ενθάρρυναν δραστηριότητες που διαρκώς έπλητταν και μείωναν το φυσικό πλούτο. Χρόνια τώρα οι ειδικοί κρούουν των κώδωνα του κινδύνου: ο Υμηττός χάνει σταδιακά τον δασικό του χαρακτήρα και μετατρέπεται σε αστικό πάρκο. Χωροθετούνται χρήσεις εγκαταστάσεων (π.χ. εκπαιδευτήρια), εμπορικές χρήσεις (αναψυκτήρια, περίπτερα αναψυχής) στον ορεινό όγκο και επιχειρείται να νομιμοποιηθούν ως κοινωφελείς, εγκαταστάσεις που έχουν ήδη κριθεί παράνομες από το Σ.Τ.Ε. (Γραμμές μεταφοράς ρεύματος, κέντρο υψηλής τάσης ΔΕΗ κλπ), ενώ υπό το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού επεκτείνονται διάφορες χρήσεις (όπως νεκροταφεία).
Η διαβούλευση για το νέο σχέδιο που προώθησε το ΥΠΕΧΩΔΕ θα πρέπει να είναι αυστηρή, σοβαρή και αποτελεσματική, λένε οι ίδιοι κάτοικοι και φορείς που ζητούν:
- Τροποποίηση του ισχύοντος ΠΔ (1978), απόρριψη του σχεδίου διατάγματος του ΟΡΣΑ (Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας) και εισαγωγή ισχυρότερου καθεστώτος προστασίας του Υμηττού.
- Το νέο Προεδρικό Διάταγμα θα πρέπει να προβλέπει:
α) Χαρακτηρισμό του Υμηττού ως Εθνικού Πάρκου, με ταυτόχρονη ίδρυση και λειτουργία φορέα βιώσιμης διαχείρισης του Υμηττού, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2742/1999, καθώς και ανάπτυξη μηχανισμού εφαρμογής της νομοθεσίας.
β) Θέσπιση Α΄ Ζώνης απόλυτης προστασίας που θα καλύπτει το σύνολο των δασικών εκτάσεων του Υμηττού, με πολύ περιορισμένες δραστηριότητες (ήπιες φυσιολατρικές δραστηριότητες, δραστηριότητες διαχείρισης και επιστημονική έρευνα) και μόνο υποδομές πυροπροστασίας.
γ) Θέσπιση Β΄ ζώνης προστασίας περιφερειακά της Α΄ ζώνης που θα καλύπτει το σύνολο του ορεινού όγκου του Υμηττού και θα επιτρέπει ήπιες δραστηριότητες (π.χ μελισσοκομία) αλλά θα απαγορεύει κάθε οικιστική επέκταση.
δ) Μια αυστηρά οριοθετημένη ζώνη κεραιών και τυχόν ανεμογεννητριών. Είναι απαραίτητο να τεθούν συγκεκριμένοι κανόνες για να σταματήσει το σημερινό καθεστώς ασυδοσίας με τις κεραίες και να δοθεί χώρος στις ανεμογεννήτριες.
- Την προστασία της πλούσιας βιοποικιλότητας του βουνού με δραστικά μέτρα όπως η πλήρης απαγόρευση του κυνηγιού.
- Την οριστική απόρριψη κάθε ιδιοκτησιακής διεκδίκησης στην Α΄ και Β΄ ζώνη προστασίας που στηρίζεται σε πλαστούς «τίτλους» και απάτες, κατεδάφιση αυθαιρέτων, απομάκρυνση άλλων δραστηριοτήτων.
- Την αναστολή κάθε σχεδίου για διάνοιξη νέων αυτοκινητοδρόμων.
- Τον καθαρισμό του βουνού από απορρίμματα.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ